Barszcz Sosnowskiego (Heracleum sosnovskyi) zwany również zemstą Stalina występuje w kilku regionach w kraju. Jest to roślina z rodziny baldaszkowatych, inaczej nazywanych roślinami selerowatymi (z łac.Umbelliferae). Barszcz S. w pierwszej fazie wzrostu porównywalny jest z barszczem zwyczajnym. Młode liście przybierają kształt podłużny, następnie półokrągły osiągając w rezultacie trójkąt. Liście układają się w rozetę, z której w maju wyrasta łodyga do wysokości pow. 3 metrów.Łodyga obrasta bardzo dużymi i rozłożystymi liśćmi. Wszystkie liście barszczu Sosnowskiego od strony wewnętrznej są lekko owłosione, podobnie jak i łodyga. Korzeń rośliny może wrastać nawet na dwa metry głąb gleby. Jego trzon sięga pow. 30 cm pod ziemią, tworząc jego zasadniczą masę wraz z licznymi odnogami wokół palowego korzenia głównego. Kwiatostan rośliny składa się z baldaszków od 30 do 75 szt., tworząc sporej wielkości baldachim o średnicy do 50 cm,. Okres dojrzewania nasion przypada na lipiec, zwłaszcza drugą jego połowę. Z czasem po etapie owocowania roślina zamiera. W środowisku naturalnym barszcz Sosnowskiego mierzy około 1,5 metra. Polska jest idealnym środowiskiem do wzrostu i rozwoju rośliny. Pojedyncze okazy sięgają nawet pow. 4 m metrów.. Nasiona, będące zarazem owocem tej rośliny aby mogły wykiełkować potrzebują odpowiednio długiego okresu stratyfikacji. Średni okres stratyfikacji wynosi od 60 do 90 dni. Nasiona mogą wykiełkować nawet po czterech latach.
W Powiecie Sanockim stanowiska barszczu Sosnowskiego zlokalizowano go na terenie gmin: Besko, Bukowsko, Komańcza, Miasto Sanok, Sanok, Tyrawa Wołoska, Zagórz i Zarszyn. Jego siedliska znajdują na nieużytkach rolnych, ugorach, wzdłuż dróg, cieków wodnych, nieużytkowanych, pomiędzy zabudowaniami gospodarczymi itd. W miejscach gdzie nie prowadzi się intensywnej działalności rolniczej lub wręcz pozostawia się areały bez użytkowania, gatunek ten nie niepokojony rozprzestrzenia się w bardzo szybkim tempie zajmując coraz większe powierzchnie, a jej zwalczanie jest bardzo ciężkie.
Kontakt z tą rośliną powoduje ciężkie oparzenia skóry, które w postaci otwartych ran goją się przez kilka miesięcy, pozostawiając trwałe ślady w postaci blizn i zrostów itp. Roślina wytwarza silne toksyny, które w negatywny sposób oddziałują na skórę. Liczne przypadki oparzeń jakie zanotowano w latach ubiegłych powodują, że przy dalszej niekontrolowanej ekspansji tego gatunku, będzie on stanowił coraz większy problem.
